De toeslagen affaire, waarover op 15 januari 2021 het kabinet Rutte II is gevallen, is in vele opzichten een interessante case om te zien hoe ver inmiddels het proces van afbraak van onze burgerlijke democratie in Nederland is gevorderd: de onwil van verantwoordelijke politici om af te treden en zichtbaar de verantwoordelijkheid te nemen, de wijze waarop in het parlement de zaken vooral niet op de kern maar slechts gespeelde verontwaardiging toont zonder tot daden over te gaan, journalisten die de verantwoordelijke ministers en zichzelf uit de wind houden, rechters die hun kerntaak verloochenen en dienstbaar worden aan de regerende elite, ambtenaren die neerkijken op burgers en politici en dus hun eigen mores volgen, ook omdat ze toch niet vervolgd kunnen worden.
Het liegen, bedriegen, vervolgen, toedekken daarvan in de traditionele inmiddels gecorrumpeerde media, en vasthouden aan hun bestuurlijke functies en posities, is inmiddels in onze (politieke) elite standaard geworden, en dus niet alleen bij de toeslagen affaire. Ook in het rollenspel die de regering, de ambtenaren, de journalisten en de gekozen parlementariërs bij iedere affaire weer emotieloos opvoeren: ieder haar voorspelbare en geregisseerde vaste taak en rol in een inmiddels gesloten systeem van onze politieke voormannen; ze oefenen vast op hun vaste plek in de door hen zo geromantiseerde gesloten samenleving.
En afbraak van onze democratische principes, waar we zo trots op waren als fatsoenlijke naoorlogse burgers, is een logisch gevolg van de weg die onze intellectuelen, journalisten, politici en rechters/officieren volgen naar een gesloten samenleving door hun contra-revolutie tegen de rede, ten einde HUN heilstaat te kunnen vestigen; uiteraard omdat ze het zo goed voor hebben met de (domme) burgers.
Want zoals Karl Popper het al formuleerde in zijn boek “De Open Samenleving en haar vijanden:
…Hoe meer we proberen terug te keren naar het historische tijdperk van het tribalisme [Popper gebruikt deze term als synoniem van een Gesloten Samenleving waarin iedereen haar vaste plaats en rol heeft. PZ], des te meer komen we uit bij de inquisitie, de geheime politie en een geromantiseerd gangsterdom. Als we beginnen met het onderdrukken van rede en waarheid, eindigen we noodgedwongen met de bruutste en gewelddadige vernietiging van alles wat menselijk is.
De toeslagen affaire kenmerkt zich vooral door de toegepast inquisitie, geheime politie en gangsterdom van ambtenaren, die inderdaad de menselijkheid van de getroffen burgers heeft vernietigd.
En dan je realiseren dat journalisten van – met name van de Publieke Omroep, de hele toeslagen-affaire hadden kunnen voorkomen (en de rechters fier overeind gebleven zouden zijn), als ze hun maatschappelijke taak als vierde macht, het ontmaskeren van het handelen van het publieke bestuur, waarop te zo prat gaan en zichzelf intellectueel zo hoog boven de normale burger stelt, gewoon goed en onafhankelijk had gedaan.
Hoe pijnlijk die main-stream journalisten, afgestudeerd aan de school van journalistiek, in gebreke zijn gebleven bleek opeens in de opvolging van de meest historische optreden van een parlementariër die ik mij als politicoloog kan herinneren: Pieter Omtzigt.
En het is de door de politieke elite en de gecorrumpeerde oude media zo verguisde Journalisten van geenstijl.nl die wel begrijpen wat hun rol is in een gezonde democratische maatschappij.
En dan komt het diepte punt van de hele politieke discussie. De journalisten die aan het volk van Nederland verslag zouden moeten doen van het Kamerdebat, inclusief het historische optreden van Pieter Omtzigt, die de rol van de media in de hele affaire ook niet onbenoemd laat. En wat doen die sukkels:
