Stromingen die uiteindelijk vorm geven aan een contra-revolutie tegen de rede beginnen altijd rond urgente maatschappelijke problemen bij politieke/maatschappelijke filosofen, soms heel duidelijk, soms meer vanuit een diffuse tijdsgeest.
Daarom een open samenleving, want daarin hebben de burgers de macht en het vermogen hun politieke leiders ter verantwoording te roepen en naar huis te sturen.
En daarom een door alle betrokkenen geaccepteerde evenwicht in machtsblokken: de wetgevende macht, de uitvoerende macht, de rechtelijke macht, en de acceptatie van de militaire/politie macht dat zij ondergeschikt is aan deze drie machten. In dat rijtje hoort de macht van de media ook thuis: de Quattuor Politica! Maar in een gesloten samenleving zijn deze machten gecorrupteerd en in elkaar versmolten onderleiding van de uitvoerende macht.
Maar er is meer. In de persoonlijkheid van (politieke) leiders is per definitie een oververtegenwoordiging in de persoonlijkheids kenmerken van dominantie, niet tegen kritiek kunnen, en ze hebben een hoog gebrek aan mededogen, anders kom je niet op die positie. Dat geldt ook voor de leiders/elite van het leger, de politie, de media, de top van het zakenleven.
Dat profiel kan aanschurken tegen psychopatie. En psychopaten liegen als de besten en “houden van” toepassen van geweld. Dat kan het proces van de contra-revolutie dus gemakkelijk laten ontaarden in een uiterst geweldadige onderdrukking van de onafhankelijke van geest. In die sfeer van manipulatie, leugens en verheerlijking van geweld bij de elite zal het mensen aantrekken die bevrediging vinden in het toepassen van geweld tegen anderen. Dat is wat er in Nazi Duitsland ook gebeurde, en bij ons zie je de eerste tekenen al bij de knokploegen van de Anti-Zwarte-Pieten en ANTIFA.
Maar het autonome proces, los van hun politieke opvattinging, bij de elite door “Macht corrupteert” en “Macht smaakt naar mee” zorgen er voor dat zij de ultime gangmakers worden van de contra-revolutie.
En vergeet niet: de elite bepaalt per definitie de morele agenda en overal waar burgers en organisaties, de vrijheid van meningsuiting e de academische vrijheid de maat wordt genomen is dat de maat van de heersende elite.
Daarom strikte en onbeperkte vrijheid van meningsuiting en strikte academische-vrijheid zonder “rechter”.