Met de opkomst van de (gedrukte) massamedia was het voor iedereen duidelijk dat massa-media een rol spelen in de onafhankelijke informatie voorziening naar de burgers, en dat zij een instrument kunnen zijn om politici te maken en te breken. Terecht en ten onrechte overigens. De media hebben zichzelf daarmee uiteindelijk wel in een onaantasbare positie gemanouvreerd waarbij kritiek op hun handelen niet geaccepteerd werd, wat altijd ten koste gaat van kwaliteit.
Journalisten maken zich altijd erg druk over de mogelijk ongewenste invloed die hun uitgevers als financiers van de kranten op hun onafhankelijkheid zouden kunnen en willen uitoefenen. Merkwaardiger wijze maakte ze zich nooit ongerust over de in vloed van de overheid met subsidies (er zijn ettelijke overheidspotjes voor journalisten) en overheids-fianciering (zoals die bij de publieke omroep).
Verder is er en opvallend gebrek aan zelfreflexie als het gaat om de (misschien wel onvermijdelijke, want menselijke) vooringenomenheid van de individuele journalisten of hun media. Daar zijn ettelijke voorbeelden van. Het is in zekere mate een geval van misbruik van macht.
En, om aandacht te krijgen en te houden, gaan journalisten graag alleen voor het “rampen” nieuws, van echte rampen, eigen gecreerde issues, soms op basis van degelijk onderzoek, en op geconstrueerde rampen: klimaat, milieu, emigratie, economie, MHL, Rusland, Brexit, Corona, Trump.
Deze geaccepteerde manier om aandacht vast te houden is in diepste kwaadaardig, en maakt de huidige journalisten en hun media mede-verantwoordelijk voor de komst van de gesloten samenleving en de daarbij behorende (mentale) onderdrukking van de bevolking.
En de onkritische houding tegen het geld van de overheid heeft in ieder geval geleid tot in Nederland het ontstaan van een echte staatsomroep (NOS), niet dat ze een rijksgecommiteerde in hun redactie-lokalen hebben zitten, maar omdat ze zich geheel vrijwillig hebben uitgeleverd als propaganda machine van de zittende politieke elite.
Kamerlid Bosma heeft laatst prachtig de verwevenheid van sommige politieke partijen (met name D66 en PvdA) met het bestuur en journalistiek van de Publieke omroepen in Nederland.
Dat is niet alleen een kwestie van “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt!” maar gedeeltelijk ook uit intellectuele luiheid, respectievelijk gebrek aan een goede opleiding, coaching en intellect.
Die luiheid heeft er ook toe geleid dat de journalisten zijn gaan hoereren. Men moet zich realiseren dat bijna al het nieuws dat wordt voorgeschoteld geregisseerd nieuws is: bedacht om die inhoud, met die toon of voice, op dat moment, meestal in combinaties met andere statements en acties/evenementen te laten brengen. Bij de lobby voor het vuurwerk verbod was dat weer heel duidelijk. Berichten, vaak op basis van opgedragen wetenscahppelijk onderzoek, bedacht door politici, reclame jongens, spin-dokters, infuencers, publiciteit-managers, juristen en bepaalde wetenschappers die om aandacht verlegen zitten. Journalisten laten het zich aanleunen, zijn vaak graag bereidt mee te werken aan deze fopperij, zoals gezegd, gedeeltelijk uit luiheid, maar ook soms uit overtuiging met de inhoud en het doel.
De media zijn inmiddels gecorrumpeerd. Dit proces ondergraaft op langere termijn natuurlijk de de kwaliteit en aanzien en dat is in kijk/en leescijfers duidelijk een trend die zichtbaar is.
Maar er is nu een groter en dodelijker gevaar voor de gevestigde media en hun vrijgestelde arrogante ster-journalisten: het internet en haar sociale media.
Dat is de achterliggende reden dat zij – om het gevaar van het internet te beteugelen
– een kongsie hebben gesloten met de politieke elite, die best wat wetgeving wil maken (EU!) om te zorgen dat de traditionele media op het internet worden voorgestrokken en beschermd en er voor te zorgen dat berichten van de traditionele media op voorhand niet het predikaat krijgen van nep-nieuws. Een strijd van de traditionele media waar de grote tech-bedrijven zich bij hebben aangesloten en faciliteren. Onbegrijpelijk en verontrustend.
Allemaal uit naam van de bescherming van de kwetsbare burger-zieltjes, die door de overheid – nota bene – beschermt moeten worden tegen nep-nieuws en die burgers – zo veronderstellen zij in hun grootestke zelfnoegzaamheid – dus zelf niet kunnen (of mogen bepalen) wat hun mening is op basis van verzamelde informatie. Burgers zijn slechts vee dat gehoed moet worden door de politieke elite en gevoed door de traditionel media.
Op de traditionele media en hun journalisten kan men niet meer vertrouwen als “ hoeders” van de open-samenleving. Ze zijn onze vijanden.
Dan nu het essay!