Ik ben niet de enige die beweerd en kan onderbouwen dat we op weg zijn naar een totalitaire maatschappij waarin onderdrukking van de rede en waarheid noodgedwongen zal eindigen met de bruutste en meest gewelddadige vernietiging van alles wat menselijk is.
Onlangs kwam ik een paar artikelen op de blog “Pieter Stuurman – Observaties” tegen, waarbij de meest recente is getiteld: “De oorlog tegen de mensheid” en die gaat over de huidige wereldwijde corona-crisis. Ook dit geschetste scenario eindigt in een totalitaire samenleving. Op zijn blog is veel over dit thema te vinden waar ik vooral ook wil verwijzen naar een goed artikel over “De architectuur van de macht volgens het systeem van Adam Weishaupt”.
Ik deel grotendeels de Pieter Stuurman’s analyse van de processen en machten die gaande zijn, ik deel de ongerustheid en de uitzichtloosheid van de huidige situatie waarin we verzeild zijn geraakt, zeker als de individuele en maatschappelijke vrijheid je lief is.
Ik denk overigens wel dat er ooit een maatschappelijke reactie gaan komen, hoe onderdrukkend de wereld ook voor mensen is (geweest), steeds waren er tegenbewegingen; de mens is uiteindelijk geschapen om problemen op te lossen en vooruitgang te bewerkstelligen, en steeds helpen technologische revoluties daarmee. Evolutie is niet door iemand te stoppen. Vraag is hoe zou een brede tegenbeweging op welke wijze op gang kunnen komen. Let wel ik denk niet dat dat op korte termijn zal kunnen gebeuren, maar eens….
Dat laatste gaat over het geloof in de externe ontbindingsfacturen van machtsstructuren. Maar er zijn ook interne:
Alle machtsstructuren zullen niet tot in de oneindigheid (ongewijzigd) stand kunnen houden: wijziging van omstandigheden die machthebbers dwingen hun strategie te wijzigen (en dat kan verkeerd uitpakken); beoordelingsfouten in het nemen van (nieuwe) maatregelen; interne strijd / splitsing en dus burgeroorlog die machthebbers verzwakt; paleisrevoluties; zwakkere generaties die de oude machthebbers zullen vervangen, want niet het eeuwige leven; verkeerde opvolgingskeuzes; verraad; ….
Wat ik in de analyses wel mis is het gegeven dat mensen, hoe voorspelbaar het gedrag vaak ook is, toch aanzienlijk verschillen: in persoonlijkheid en intelligentie (beide onveranderlijk vastgelegd in de genen), opleiding, ervaring en niveau van kennis. Zowel het functioneren als leidinggevende, gewetenloze machthebber, volgelingen en uitvoerders van de machthebbers, en de onderdrukten hebben voor die vastgelegde positie in het maatschappelijke verkeer een bepaalde specifieke persoonlijkheidsstructuur nodig. En hoewel ik mij realiseer dat in de weg naar de absolute heerschappij de machthebbers in staat zullen zijn de dissidenten te elimineren, zal de genen-pool er voor zorgen dat er steeds en voortdurend nieuwe dissidenten worden aangemaakt.
Wat de machthebbers à la Weishaupt bewerkstelligen is in de woorden van Karl Popper de ultieme gesloten samenleving, die “van nature is onderverdeeld in klasse of kasten.” waarin “het ware geluk” welke alleen – volgens Plato – wordt bereikt door “dat ieder zijn plaats kent en daar ook blijft”: “De heerser moet zijn geluk vinden in heersen, de strijder strijden, en …. de slaaf in slaven”. (“De Open Samenleving en haar vijanden” pp 201).
Maar de consequentie van iedere gesloten samenleving is dat de (technologische) vooruitgang niet floreert, en de welvaart stokt. Ook als je als machthebbers denkt dat je deze vooruitgang wel kan kopen, want voor vooruitgang is de inzet van de menselijke ratio nodig en dat is juist wat men in een gesloten samenleving niet wilt en zal stimuleren.
Daarmee is m.i. iedere poging – hoe doortrapt ook opgezet en uitgevoerd – om een gesloten onderdrukkende samenleving in te richten ten eigen faveure ten lange leste ten dode opgeschreven. De ratio zal zegevieren. Dat is de wet van de evolutie die niet alleen de kracht in de kosmos, de natuur, maar ook de mensheid is om aan de steeds aanwezige tendens van entropie voort te gaan.
Dit misschien als lichtpunt en troost in de ellende waarin de wereldbevolking nu klaarblijkelijk met opzet wordt gedompeld.
Interessant is wel het verschil in opvatting tussen Stuurman en mij over de motor die de huidige contrarevolutie tegen de menselijk rede in gang brengt en houdt.
Pieter Stuurman zit op de lijn van de slechteriken (Zie noot onderaan dit artikel!) die wentelend in de sensatie van macht hebben, behouden en vergroten bereid zijn daarvoor de wereld bevolking grotendeels uit te roeren en aan zicht te onderwerpen. En ik, die de weg naar die totalitaire samenleving vooral geplaveid ziet door intellectuelen die het beste met de mensheid voor hebben en daarom ultieme en niet ter discussie staande oplossing voor maatschappelijke problemen (rampen voornamelijk) voorstellen op weg naar de heilstaat. Uit goedheid. Een heilstaat die uiteraard nooit wordt bereikt (hoe groot het geloof ook is van haar komst) en als consequentie heeft onderdrukking van dissidente meningen.
Stuurman’s proces is een geregisseerd proces, soms opzettelijk versneld en gecreëerd (onzichtbare) leiders (elite) en mijn proces die van sluipenderwijs aanhangers van de heilsgedachte werven die vrijwillig (en ondoordacht) een totalitaire samenleving vormgeven.
Het eindresultaat is het zelfde: een totalitaire samenleving die uitkomt bij “de inquisitie, de geheime politie en het geromantiseerde gangsterdom”. Want “Als we beginnen met het onderdrukken van rede en waarheid, eindigen we noodgedwongen met de bruutste en meest gewelddadige vernietiging van alles wat menselijk is” (Karl Popper, pp. 232).
En waarschijnlijk zal zijn analyse van het geregisseerde gangsterdom, en mijn analyse van de goed bedoelde aanhangers van de ultieme heilstaat, in dit stadium elkaar kunnen vinden, gebruiken en versterken, waarbij de naïeve goedzakken zich nog niet realiseren dat zij als eerste door de slechteriken zullen worden geëlimineerd zodra zij geen toegevoegde waarde meer hebben, of zelfs tot hun schande moeten bekennen dat zij moeten gaan tegen werken.
Wat dat betreft denk ik dat onze verschillende analyses elkaar niet zozeer uitsluiten, maar versterken.
We lijken wel te verschillen in de inschatting in hoeverre de naïeve goedzakken nog op tijd kunnen worden overtuigd dat ze uiteindelijk misbruikt worden door slechteriken. Althans ik heb de neiging die weg nog niet helemaal af te schrijven.
Noot: Als je artikel van Pieter Stuurman leest op zijn blog over de “De oorlog tegen de mensheid” dan komt mij daar een beeld van hele slechte mensen die dit allemaal regisseren, boven “Het vijandig offensief waarmee de mensheid momenteel geconfronteerd wordt is van een ongekende proportie en kwaadaardigheid”. Ik heb dat vertaald in de slechteriken in mijn artikel, omdat het effect zo moedwillig gepland en geregisseerd wordt. Dit als tegenstelling tot de intellectuelen die door bekrompenheid niet zien wat ze uiteindelijk aanrichten. Onderdrukking is voor hen niet het doel; het is het redden van de mensheid.
In een reactie laat Pieter Stuurman weten: “Ik zeg niet perse dat het slechteriken zijn. Net zomin als bijv. roofdieren slechteriken zijn. Ze zijn gewoon wat ze zijn. Maar het is voor hun beoogde prooien wel handig als die zich ertegen in bescherming nemen. Daarvoor moeten die prooien beseffen hoe de roofdieren te werk gaan”. PS