Het proces om te komen tot een gesloten samenleving is over al hetzelfde:

• indentificeren van grote maatschappelijke problemen en daarbij waarschuwen voor grote (sociale) rampen als er niet krachtig wordt ingegrepen.
• Oplossing: elite formuleert of omarmt een soort van heilstaat ver aan de horizon
• zij propageren dan de benodigde stappen/gedrag op weg naar Heilstaat
• gaan discussies uit de weg over hun uitgangspunten en onderbouwing
• want de elite is overtuigd te weten wat dus goed is voor de mensheid
• dus is het legitiem de maat te nemen van burgers en organisaties als het gaat om op weg te gaan naar die heilstaat
• alles en iedereen wordt ondergeschikt gemaakt aan bereiken heilstaat. Anders hel en verdoemenis
• onderdrukken afwijkende meningen, want staat het ultiem geluk mensen in de weg
• vervolgen burgers met afwijkend gedrag en meningen
• als dat niet helpt iedereen in het gareel te krijgen: toepassen dissidenten onderdrukkend geweld, immers doel heiligt het middel
• eisen instemming met doelstellingen en middelen, anders uitsluiting/uitdrijving.

Dat leidt naar een cruciale conclusie dat de intellectuelen, de politici, en hun aanhangers niet streven naar een gesloten en dus onderdrukkende samenleving omdat ze van nature slecht zijn. Integendeel hun drijfveer is het goede te brengen aan alle onderdanen. Zij hebben het licht gezien en zij gaat de kudde naar de grazige weiden leiden. Want zij – als enige – weten wat goed is voor de mensen.

Het probleem zit hem niet in de intenties van de contrarevolutionaire, maar in het feit dat ze geen kritiek dulden op hun gekozen weg naar de heilstaat en niet accepteren dat daar mensen vraagtekens bij zetten, want dat brengt de komst van het paradijs voor IEDEREEN in gevaar. En dan is kritiek niet alleen kritiek op de zelfbenoemde redders van de mensheid, maar het is een aanval op alle burgers. Critici zijn asociaal en die moeten natuurlijk voor de goede zaak vervolgt worden en uiteindelijk het zwijgen worden opgelegd. En vanuit die gedachte gaat het stapsgewijze steeds verder naar een totalitair staatssysteem. Lees Animal Farm van Orwell om nog eens het geheugen op te frissen hoe dat subtiel en geleidelijk in zijn werk gaat.

Daarom is het proces van de contra-revolutie ook zo moeilijk te bestrijden.

En dat proces maakt dat ook de aanhangers, hoe vriendelijk en zachtmoedig ook, verleid kunnen worden tot vervolging tegen andersdenkenden en het toepassen van geweld. Immers allemaal voor het goede doel. En mensen met voorliefde voor het toepassen van geweld gedijen natuurlijk dan prima in dat systeem van het doel heiligt de middelen.

Echter, hoe redelijk de contra-revolutie ook lijkt, het beperkt het kritische vermogen van de mensen en hun natuurlijke streven naar vooruitgang en sommigen verzetten zich daar uiteindelijk tegen.